Onlangs las ik in het Parool een artikel met de titel: “Al die prikkels! Hoe pakken we straks het kantoorleven weer op?” Een interessant thema, gezien het einde van het noodzakelijke thuiswerken in zicht komt. Want wat voorheen normaal was, is dat nu niet meer.
Wat gebeurt er als mensen straks weer terugkeren naar de werkvloer: in hoeverre zijn zij dan in staat zich weer aan te passen aan kantoortuinen, bellende en hard lachende collega’s en de small talk bij de koffieautomaat? Hoe pakken werknemer én werkgever het ‘normale’ kantoorleven weer op?
Verrassend genoeg blijkt dat langdurig verzuim het afgelopen jaar wederom is toegenomen, maar het aandeel uitval met een psychische oorzaak onveranderd is gebleven. Nog steeds wordt 25% van het totale verzuim gerelateerd aan spanningsklachten. Sommige werknemers kwamen -al werkend aan de keukentafel- tot bloei, maar het kantoorloze leven voelde niet voor iedereen als een bevrijding.
Thuis ontstonden nieuwe spanningsvelden en ergernissen: de angst voor het virus, het niet naar buiten durven en gevoelens van eenzaamheid. Maar ook het thuiswerken met een (luidruchtige) partner, het thuisonderwijs, de financiële spanningen en de angst voor baanverlies brachten nieuwe spanningen met zich mee.
Nu Nederland versoepelt en het einde van het verplicht thuiswerken in zicht komt, is de terugkeer naar kantoor niet zo vanzelfsprekend als voorheen. Hier ligt natuurlijk een belangrijke rol voor de werkgever, die momenteel zijn hersens kraakt over nieuwe werkafspraken. Het lijkt erop de hybride vorm -een mix tussen thuiswerken en op kantoor- een populaire oplossing is. Maar hoe gaat dit zich verhouden tot de verwachte productiviteit van de werknemer? Het is namelijk gebleken dat de thuiswerker een hogere activiteit heeft, waardoor bedrijven hun planning en eisen wellicht willen aanscherpen. Want wellicht kunnen we wel meer opleveren, met minder mensen?
Als VerzuimSpecialist ligt hier mijn grootste zorg. Stel je voor dat de werkproductie wordt opgeschroefd en de lat dus nog hoger wordt gelegd. Dat zou een gevaar kunnen zijn voor de werk en life balance, met alle gevolgen van dien. Hogere werkdruk en de bijkomende spanningen kan immers uitval tot gevolg hebben. Hier ligt wat mij betreft een belangrijke taak voor de leidinggevende, die alert moet zijn en signalen van de werk- en thuisvloer serieus moet nemen. Houd jouw team extra goed in de gaten, de komende tijd!
Duurzame inzetbaarheid wordt gelukkig steeds belangrijker op de agenda’s van bedrijven. Er is steeds meer bewustzijn en bestaande afspraken worden nogmaals gewogen. Moet je als bedrijf strak kijken naar contracturen, of is het belangrijk dat het werk goed gedaan wordt? Bij ING krijg je bijvoorbeeld niet een bepaald aantal vakantiedagen, maar ga je op vakantie als je dit nodig hebt. Dit is een mooi voorbeeld van meedenken met jouw medewerkers. En hen meenemen naar de toekomst.